Teori dan Ciri-ciri Usahawan

Teori Keusahawanan Mengikut Pendekatan Sosiologi

Menjelaskan bahawa keadaan atau situasi sosial yang boleh mempengaruhi kemunculan seseorang usahawan. Misalnya faktor sosial seperti budaya, kewujudan model peranan, galakan masyarakat, pengalaman dan latar belakang pendidikan.

Everett Hagen menyatakan usahawan lahir daripada kalangan orang bawahan yang tidak berpuas hati dengan keadaan kepincangan masyarakat pada masa itu. Perasaan tidak puas hati ini seterusnya telah mendorong kemunculan usahawan yang berusaha untuk mengatasi masalah tersebut.

Faktor dorongan ialah :

a. Pengalihan negatif – contoh status pendatang, diberhentikan kerja, bosan, marah, bercerai, kematian pasangan, tiada pilihan kerjaya lain

b. Tempoh peralihan – menunggu keputusan peperiksaan, penjara, pusat latihan kemahiran

c. Tarikan positif – pengaruh daripada rakan kongsi, mentor, pelabur, pelanggan, keluarga

d. Tolakan positif – laluan kerjaya yang menawarkan peluang-peluang kegiatan keusahawanan seperti bapa, kerjaya, pendidikan, pengalaman dan kemahiran/latihan.

 Teori Keusahawanan Mengikut pendekatan Psikologi
 
Bidang psikologi mengkaji bidang keusahawanan dari aspek ciri-ciri personaliti seseorang usahawan. Ciri personaliti seseorang seperti keperluan pencapaian, lokus kawalan dan kecenderongan mengambil risiko boleh membezakan seorang usahawan dengan bukan usahawan.

Sifat keusahawanan dikaitkan dengan gelagat diri yang lebih cenderong kepada fokus dalaman (di mana kejayaan dicapai adalah hasil kekuatan dan keupayaan diri bukannya kerana faktor nasib). Ini termasuklah sifat-sifat peribadi seperti tekun, usaha, inovatif, kreatif dan semangat yang berterusan.

Menurut McClelland(1971), teori keperluan kepada pencapaian atau ‘need for achievement’ adalah berdasarkan kecerdasan semasa kecil dengan menyatakan bahawa usahawan yang didorong untuk mencapai sesuatu kejayaan dipengaruhi unsur-unsur sejak dari zaman kanak-kanak yang menekankan faktor kecemerlangan, keibuan, berdikari dan dominasi dari bapa.

Teori Keusahawanan Mengikut Pendekatan Ekonomi

Dalam bidang ekonomi keusahawanan menekankan aspek keuntungan dan kekayaan. Kedua-dua aspek ini akan mendorong seseorang untuk melibatkan diri dalam aktiviti keusahawanan. Usahawan akan berusaha untuk mengenal pasti dan mencari peluang perniagaan yang dapat menjana keuntungan untuk organisasinya.
Usahawan adalah sebahagian daripada input pengeluaran selain daripada bahan mentah, tanah dan modal.
Kos bagi seorang usahawan ialah keuntungan. Keuntungan adalah harga yang dibayar kerana risiko yang diambil oleh seseorang usahawan.

Ahli Ekonomi Yang Memberi Sumbangan Dalam Kajian Keusahawanan
Joseph A. Schumpeter (1990) – Usahawan ialah merupakan pencetus inovasi dan membawa perubahan kepada pembangunan ekonomi. Usahawan juga adalah seseorang yang berani mengambil risiko.
Alfred Marshall (1946) – mendifinisikan keusahawanan sebagai satu bidang yang perlu melalui proses evolusi. Evolusi perniagaan melibatkan penuguhan sesebuah perniagaan sehingga kepada pembubaran perniagaan tersebut.
Cantillon – Usahawan merupakan pelaku ekonomi yang penting.

Teori Keusahawanan Mengikut Pendekatan Islam 

Keusahawanan dan segala aktivitinya merupakan usaha yang dipandang sebagai ibadah di dalam Islam kerana Islam itu adalah cara hidup yang meliputi hidup di dunia dan di akhirat.

Daripada pandangan Islam, kegiatan perniagaan adalah tinggi dan mulia selagi perjalanannya tidak melanggar lunas-lunas yang telah ditetapkan oleh syarak.

Terdapat beberapa asas pertimbangan yang menjadikan aktiviti ekonomi yang dilakukan dikira sebagai ibadah iaitu:

Aqidah mestilah betul
Niat mestilah betul
Cara melakukan kerja yang sesuai dengan ajaran Islam
Natijahnya betul dan membawa faedah kepada orang ramai
Tidak meninggalkan ibadat wajib yang khusus

  
FAKTOR KRITIKAL KEJAYAAN USAHAWAN DALAM PERNIAGAAN

Bidang keusahawanan telah lama wujud sebagai satu pilihan kerjaya dan telah menjadi keutamaan dalam pelbagai dasar kerajaan. Pengiktirafan dan penekanan serius pihak kerajaan terhadap program pendidikan dan latihan keusahawanan bermula selepas tahun 1995 iaitu sejajar dengan penubuhan Kementerian Pembangunan Usahawan (KPU) yang bertujuan membangunkan minat keusahawanan dalam kalangan pelajar sekolah, universiti dan masyarakat keseluruhan (Bukryman et al., 2008).

Wim Naude (2010) menganggap usahawan sebagai golongan pengusaha dan peniaga yang sanggup menanggung risiko, sentiasa berusaha untuk melakukan inovasi dan bijak serta kreatif dalam mendapatkan cara meningkatkan kekayaan, kekuasaan dan status sosial.

Faktor Penglibatan Usahawan dalam Perniagaan

Berdasarkan hasil kajian, faktor yang paling kuat menyumbang penglibatan dalam bidang perniagaan ialah keinginan mencapai kebebasan dan kepuasan, disusuli faktor-faktor lain seperti membantu menyara keluarga, inginkan kekayaan, bercita-menjadi usahawan, ingin berdikari, tidak suka bekerja makan gaji, minat menyertai perniagaan, mendapat peluang untuk berniaga, sanggup menghadapi risiko, ingin menceburi usaha teroka baru, rangsangan daripada kejayaan pihak lain, dorongan ahli keluarga, memulakan perniagaan berdasarkan pengalaman dan desakan hidup

Secara ringkasnya, penglibatan responden sebagai usahawan dilihat lebih dipengaruhi oleh motivasi dan keinginan diri sendiri berbanding faktor tekanan, desakan hidup atau paksaan pihak lain.

Faktor-faktor Penentu Kejayaan Usahawan dan Perhubungannya dengan Tahap Keuntungan Usahawan

Berdasarkan hasil dapatan, dapat dirumuskan bahawa kejayaan seseorang usahawan memperoleh keuntungan perniagaan bukan hanya ditentukan oleh faktor-faktor lazim seperti saiz modal yang dimiliki, faktor keadaan ekonomi dan saiz perniagaan (pekerja yang ramai) sahaja tetapi lebih dipengaruhi oleh faktor usia semasa memulakan perniagaan, cara pengurusan rekod dan kawalan kewangan, kemahiran perancangan, kemahiran pemasaran dan tahap pendidikan usahawan itu sendiri.

Kejayaan perniagaan pada usia muda dalam kalangan responden yang dikaji boleh dikaitkan dengan pelbagai faktor seperti tingkat kreativiti dan inovasi pengusaha yang lebih baik, tingkat pendidikan generasi muda yang lebih tinggi dan moden, kekuatan fizikal dan daya saing serta cara berfikir yang berorientasikan masa depan.

Menurut Lussier (1995), faktor-faktor yang kritikal kepada kejayaan usahawan ialah faktor-faktor yang berkorelasi positif dengan purata tahap keuntungan dan tahap keuntungan yang diperoleh usahawan. Berdasarkan dapatan yang diperoleh, hanya terdapat empat faktor yang boleh dianggap kritikal kepada kejayaan usahawan iaitu kemahiran perancangan, keadaan ekonomi, pengalaman industry, dan pengalaman pengurusan.

Berdasarkan penemuan ini, kajian menyarankan supaya para usahawan yang terlibat dalam jenis-jenis sektor perniagaan yang dikaji dapat membina keupayaan dalam perkara tersebut supaya berupaya memperoleh keuntungan perniagaan yang lebih baik. Kajian ini turut menyarankan agar program pembangunan usahawan yang dijalankan oleh agensi kerajaan dan swasta memberi fokus kepada empat faktor kritikal kejayaan berkenaan selain memberi tumpuan ke atas faktor-faktor kejayaan yang lain.

KISAH KEJAYAAN USAHAWAN JEPUN
 

Kegigihan yang ditunjukkan oleh usahawan jepun ini patut kita contohi kerana, beliau bukan sahaja gigih, malah turut bersabar untuk memperolehi kejayaan. Biarpun mengalami kerugian dan terpaksa menunggu terlalu lama, namun usaha yang gigih dan kesabaran tersebut telah membuah hasil yang sangat lumayan. Hari ini produk yang diusahakan telah dikenali ramai malah telah sampai ke negara-negara lain.